Les Nuits Backstage

Dat Villagers een geweldig optreden speelde tijdens Les Nuits kon je hier eerder al lezen. En hier. Frontman Conor J. O'Brien trakteerde de jongens van Pure FM backstage in de bibliotheek op een hele mooie versie van 'That Day'. Bekijk het hieronder en krijg kippenvel.

Op 17 mei mag de Brusselse groep Vismets afsluiten in de Chapiteau. Geen klein bier dus. De hoogste tijd dat we deze gasten even voor onze camera kregen voor een kleine ontmoeting!

Een voorsmaakje van wat je mag verwachten:

 Niets beter dan een kleine akoestische set om een artiest van Les Nuits Botanique beter te leren kennen. Generation stak zijn micro onder de neus van Aurelio Mattern, leadzanger van Lucy Lucy, en hij speelde voor ons zijn ‘Song A’. Ontdek deze Brusselse band én vaste stamgast van Les Nuits Botanique!

Samen met Dry The River en Villagers te zien op 15 mei in de Chapiteau (en er zijn nog altijd tickets, men zegge het voort...)

Bikinians wilden ons doen geloven dat ze afkomstig waren van de beroemde atoll Bikini, die in de Stille Oceaan ligt en die in de jaren '40 als proefkonijn gebruikt werd voor nucleaire proeven. Maar daar zijn we mooi niet ingetrapt.

Vincent en Jean-Yves Lontie, de oprichters van de Bikinians, zijn wel degelijk ontsproten aan deze Belgische zompige grond en daar mogen we best trots op zijn. Een voorsmaakje van wat je te wachten staat op 13 mei in de Chapiteau!

Franse bands die in het Engels zingen, het was ooit een rariteit, maar de laatste jaren een vaker voorkomend fenomeen. Toch is het aantal namen dat ik zo uit het hoofd kan opnoemen heel beperkt: Phoenix, Syd Matters, The Teenagers en het half-Franse The Do. Daarna stokt het al in mijn grijze massa. Op Les Nuits Botanique kan je echter enkele bands ontdekken om dit lijstje aan te vullen. Zo stootte ik al op drie interessante Franse bands/artiesten uit de line up: Yodelice, Cascadeur en Cocoon. De laatste band licht ik met plezier even verder toe.

Cocoon is een folky popduo bestaande uit Mark Daumail en Morgane Imbeaud. Jawel, een man/vrouw duo, en dat is niet zo toevallig. Zo liet Daumail zich ooit het volgend ontvallen: 'I wanted it to be a male-female duet. A duo like the White Stripes are in rock, we wanted to be the equivalent in folk music'. Dat zegt genoeg over hun ambitie. Buiten het feit dat ze een man/vrouw duo zijn is er geen enkele gelijkenis met The White Stripes. Cocoon is meer zwevend, voortkabbelend op een akoestische gitaarsound. Maar ze zijn vooral zachter, niet in het minst te danken aan de breekbare, ietwat voorzichtige stemmen die vaak overgaan tot samenzang. In het Engels van Daumail hoor je soms dat hij zijn Franse afkomst niet kan verbergen. Dit geeft het geheel eigenlijk iets schattigs, het is geen domper, maar een meerwaarde.

Graag had ik Cocoon voorgesteld aan de hand van een korte akoestische set. Akoestisch en Frankrijk, dat kan maar één ding betekenen: La Blogotheque, een Franse website die een band uitnodigt om op een alledaagse locatie (bar, park, winkel, straat,...) te spelen, met bijzonder knappe filmpjes als gevolg. Cocoon is één van de gelukkigen die in het bezit zijn van een Blogotheque-set. Geniet ervan en let op de verrassende cover van Outkast:

Cocoon staat trouwens al voor de tweede maal op Les Nuits Botanique, want in 2008 waren ze ook al van de partij. Toen zijn ze aan mijn aandacht ontsnapt, maar dat laat ik deze keer niet gebeuren. En als je je afvraagt waar en wanneer je Cocoon in het echt kan meemaken: vrijdag 13 mei in het Koninklijk Cicrus!

Een leuk snoetje doet verkopen. Geen wonder dus dat veel vrouwelijke artiesten hun lichaam in de strijd gooien om toch maar meer cd's te kunnen verkopen. Een gewaagde cd-hoes is tegenwoordig eerder regel dan uitzondering.

Agnes Obel denkt daar duidelijk anders over. Zij koos bewust voor een streng uiterlijk. Ingetogen, net zoals haar muziek.

Vooral de achterkant van de albumhoes, doet tot de verbeelding spreken. Je wordt door 2 paar ogen aangestaard: Agnes én een (opgezette) uil. Over het waarom van die foto, doen vele verhalen de ronde. Agnes verwoordde het zelf als volgt:

“Hoewel de muziek door mij is gemaakt, is het niet alleen maar ‘ik’. Die uil heeft iets in zich dat ik niet heb, maar dat wel symbool staat voor de muziek die ik maak.” Niet echt een uitleg waar je wijzer van wordt. “Als je iets fantastisch vindt moet je op je gevoel vertrouwen, ook als je niet kan uitleggen waar die gevoelens vandaan komen.”

Waar het op neer komt is dat ze het gevoel had dit te moeten doen. Het idee ontstond na een gesprek tussen haar en de fotograaf. "We waren op dat moment aan het praten over Hitchcock en de foto's van Tippi Hedren met raaf. We besloten iets gelijkaardigs te doen. We zijn die dag een aantal winkels afgereden en vonden uiteindelijk een uhu-uil die er redelijk levend uit zag... "

Agnes Obel performing Riverside live at Studio Brussel (2010-10-03)

Agnes Obel is op dinsdag 17 mei te zien in de orangerie. Het concert is jammer genoeg reeds uitverkocht.